هشدارهای حسن عباسی پیرامون استفاده سیاسی از فوتبال:
سفر
اخیر رئیس فدراسیون جهانی فوتبال فیفا به ایران را نباید یک سفر صرفاً
ورزشی دید. خبرهایی مبنی بر دیدار وی با رئیس سازمان محیط زیست و رئیس مجلس
شورای اسلامی خود گواهی بر این ادعا می باشد. حسن عباسی در این باره می
گوید: زیرا برخلاف تصور آنان که فکر می‌کنند فوتبال یک ورزش است، فوتبال
ابزار سیاست است. در واقع، پشت فوتبال سپ بلاتر نیست بلکه دکتر هنری کسینجر
است.
به گزارش سرویس سیاسی پایگاه 598،
سفر اخیر رئیس فدراسیون جهانی فوتبال فیفا به ایران را نباید یک سفر صرفاً
ورزشی دید. خبرهایی مبنی بر دیدار وی با رئیس سازمان محیط زیست و رئیس
مجلس شورای اسلامی خود گواهی بر این ادعا می باشد.
دامن زدن به ورزش‌های دو حزبی، از خطاهای استراتژیک جمهوری اسلامی ایران
یکی از خطاهای استراتژیک جمهوری اسلامی دامن زدن به ورزش‌های دو حزبی است و همین‌طور یکی از خطاهای فوق استراتژیک که تقریباً یکی از زمینه‌های براندازی محسوب می‌شود و اگر جمهوری اسلامی روزی زمین خورد یکی از زمینه‌هایی آن مقوله بسط فوتبال است.
زیرا برخلاف تصور آنان که فکر می‌کنند فوتبال یک ورزش است، فوتبال ابزار سیاست است. در واقع، پشت فوتبال سپ بلاتر نیست بلکه دکتر هنری کسینجر است.
انتقال دموکراسی از طریق فوتبال
جریانی که صهیونیزم جهانی به رهبری هنری کسینجر در چهل سال گذشته عملیاتی کرد این بود که از طریق فوتبال انتقال دمکراسی و دمکراتیزیسیون و فرایند دمکراسی را عملیاتی کنند و سر ملت را به فوتبال گرم کنند.
اشتباهی بالاتر از این نبود که فوتبال مساله اول جامعه شود
جوان ما باید سرش را بالا بگیرد و ببیند در دوره بعد از انقلاب اسلامی اشتباهی بالاتر از این نبود که فوتبال مساله اول جامعه ما شد. این قدر این فوتبال را تبلیغ کردند و تلویزیون حکومت دینی آن را پخش کرد؛ یکی از مواردی که روسای صدا و سیما باید پاسخ‌گو باشند این است که دلیل و توجیه‌تان برای این که صبح تا شب فوتبال را دغدغه جامعه ایرانی کنید چه بود؟
تربیت ده هزار فوتبالیست زن!!
حماقت بالاتر از آن، این بود که فوتبال را برای زنان و دختران کشور نیز مساله کردند. در دوره‌ای ده ساله مساله جامعه این شد که چرا زنان نمی‌توانند به استادیوم بروند و نهادهای خارجی قدرت پشت این قضیه ایستادند. یک دوره طولانی این مساله اتفاق افتاد و دولت چشم باز کرد و دید بی سر و صدا ده هزار نفر زن فوتبالیست دارد.
لذا یکی از اشتباهات بسط فوتبال بوده نه به عنوان این که فوتبال یک ورزش است، بلکه به دلیل این که جامعه‌ای که اسیر فوتبال است جامعه‌ای است که جایی قانقاریای تیمی دارد و نابود شده است.
اساس ورزش موجود مبتنی بر سیاست دو حزبی است
کسانی که مساله آنها این است که چرا ولایت الله و رسول الله و اولی‌الامر خوب در جامعه تثبیت نمی‌شود و مقوله ولایت فقیه خوب جا نمی‌افتد باید ببینند مگر نوع ورزش‌هایی ساختند که به ساختار ولایت دامن بزند؟ اما در این کشور ورزش‌هایی ساخته شده که اساس آنها مبتنی بر سیستم دو حزبی است.
یعنی وقتی که شما چهار سال مردم یک جامعه را با مدل نظام دو حزبی که از «الکسی دوتوکویل» به این سو در ان تحلیل دموکراسی آمریکایی صورت گرفت و بعد از آن که از آمریکا برگشت سیاست دو حزبی اساس کشور ایالت متحده قرار گرفت و بعد به سراسر دنیا بعد از صد سال سرایت کرد.
وقتی این سیستم و دو شیوه را در کشور پیاده می‌کنید و بعد اسم ورزش روی می‌گذارید، همان‌قدر کوته فکری و کوته نظری است که باور کنید که Mental education وphysical education به هم چسبیده‌ی تربیت بدن و تربیت ذهن است و تعارضی هم با قرآن ندارد.
مبتنی بر سیاست و زمین دو حزبی باید این دو زمین و این دو رنگ به دو تفکر تفکیک می‌شدند و در واقع این دو رنگ باید دو تفکر را نمایندگی می‌کردند.
عزت‌الله ضرغامی رئیس سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران در گفتگو با خبرنگار 
دو واقعیت مهم در سیاست بینالملل